Cumartesi bu kadar yoğunluğun arasına Pink Floyd balesini sıkıştırabildim. İyi ki de sıkıştırmışım çünkü 90 dakikayı nefes bile almadan geçirdim. Pink Floyd'un muhteşem parçaları ve izlediğim muhteşem gösteri beni hemen masal dünyama götürdü: ve işte sahnedeyim. dans ederken bütün vucudum rahatlıyor, ruhum özgürleşiyor. Hiç bir şey düşünmüyorum, sadece müziğin ritimlerini içimde hissediyor ve duygularımı vucudumun hareketleri ile ifade ediyorum. Hareketler kendiliğinden çıkıyor, ben hiç bir şey düşünmüyorum. Sadece bilincimi kapattım ve tüm organlarımı özgür bıraktım. İsteyen istediğini yapabilir..
Alkışlar eşliğinde masal dünyamdan geri çıkıyorum ve büyük bir huzurla ordan ayrılıyorum. Acaba bu saatten sonra dansçı olabilir miyim? Yani tabiki olabilirim de acaba zaman yaratabilir miyim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder